Poradnik pacjenta - Zastosowanie aerozoloterapii (inhalacji) w otolaryngologii
Jesień i zima sprzyja licznym zachorowaniom górnych dróg oddechowych, w części z nich leczenie można wspomagać aerozoloterapia. Temat ten pragnę pokrótce przybliżyć.
Zastosowanie aerozoloterapii (inhalacji) w otolaryngologii
Leczenie chorób układu oddechowego w dużej mierze należące do otolaryngologa jest przewlekłe i trudne. Wykorzystać zatem można możliwości jakie daje aerozoloterapia (inhalacje) i to zarówno u dzieci jak i u dorosłych. Szersze omówienie odrębności anatomiczno-fizjologicznych niemowlęcia, dziecka i dorosłego wymaga odrębnego opracowania nie mieści się w niniejszym artykule. Wspomnieć należy, że u niemowląt występują znaczne różnice parametrów wentylacyjnych: miedzy innymi częstość oddechów na minutę, wentylacji minutowej i pęcherzykowej. U najmłodszych dzieci stwierdza się większa skłonność do obrzęków błony śluzowej, dróg oddechowych, większą produkcje śluzu i łatwiejsze jego zaleganie, stany skurczowe i utrudnienie przepływu powietrza oddechowego. U dorosłych częściej mamy do czynienia z nawrotami zapalenia dróg oddechowych, przewlekłymi zmianami oskrzelowymi i większym wpływem zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego, czy ewentualnym wpływem palenia papierosów.
Leki podawane metodą wziewną (w trakcie inhalacji) działając w obszarze najbardziej dotkniętym chorobą; pozwalają na eliminowanie ubocznego działania łatwiej powstającego przy innych drogach podawania. W każdym przypadku nadmiernej produkcji i zalegania wydzieliny w różnych odcinkach dróg oddechowych aerozoloterapia jest metodą z wyboru gdyż:
Lekarz na podstawie badania klinicznego dobiera odpowiednie leki stosowane w inhalacji. Pomimo licznych wskazań do stosowania aerozoloterapii istnieją następujące przeciwwskazania do stosowania tej metody leczenia: ostre stany zapalne dróg oddechowych, zaostrzenia przewlekłych nieżytów podwyższona ciepłota ciała, przewlekłe stany zapalne wymagające leczenia operacyjnego (np. usunięcie przewlekłych ropnych migdałków podniebiennych), stany upośledzonej drożności nosa wymagające leczenia operacyjnego (np.: usunięcie przerośniętego migdałka gardłowego, koncho plastyki, septoplastyki) , niewydolność krążenia, niewydolność oddechowa, gruźlica i inne swoiste zakażenia w obrębie układu oddechowego, nowotwory układu oddechowego, krwawienia z dróg oddechowych.